نام کتاب : گزيده شناخت نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 529
اين آيه، به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مىفرمايد كه مشركان
مكه، در مقام ايراد و بهانهگيرى نسبت به رسالت آن حضرت و قرآن، هر مَثَل و سخنى
را كه مطرح كنند، خداوند متعال در برابر آنان، سخنى مىآورد كه هم حق است و هم با
بهترين بيان به آن پاسخ مىدهد.
كاربرد
كلمه «تأويل» در قرآن
واژه
«تأويل» در قرآن هفده بار به كار رفته است.[1]
از مطالعه و بررسى مجموع آياتى كه در آنها لفظ تأويل وارد شده است، مشخص مىگردد
كه لفظ «تأويل» در قرآن در اين معانى به كار رفته است:
1.
واقعيتها و حوادثى كه رؤيا از آن حكايت مىكند، مانند: تأويل رؤياى يوسف عليه
السلام،[2] تأويل رؤياى همبندهاى او در
زندان،[3] و تأويل رؤياى پادشاه مصر.[4]
2.
سِرّ و حقيقتى نهفته در وراى امر؛ مانند حكمت و اسرار اقدامات به ظاهر نادرستِ
مصاحب موسى عليه السلام در تخريب كشتى، و كشتن جوانى بىگناه، و تعمير ديوارى در
حال فرو ريختن بدون دريافت مزد.[5]