421. امام صادق عليه السلام: قرآن، [آياتِ‌] محكم دارد و [آياتِ‌] متشابه. به محكمِ آن، ايمان داريم و بِدان عمل مى‌كنيم، و به متشابه ايمان داريم؛ ولى آن را به كار نمى‌بنديم. اين، همان سخن خداست كه: «امّا كسانى كه در دل‌هايشان انحراف است، براى فتنه‌جويى و طلب تأويل آن‌ [به دلخواه خود]، از متشابه آن پيروى مى‌كنند، با آن كه تأويلش را جز خدا و ريشه‌داران در دانش، كسى نمى‌داند؛ [همانان كه‌] مى‌گويند: «ما بِدان ايمان آورديم. همه [ى آيات، چه محكم و چه متشابه‌]، از جانب پروردگار ماست»». ريشه‌داران در دانش، همان خاندان محمّدند.[1]

1/ 2 وجوه قرآن‌

422. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: قرآن، رام و چند وجهى‌[2] است. پس، آن را بر بهترين وجهش حمل كنيد.[3]

[1].

[2].« رام»، محتمل دو معناست: يكى آن كه قرآن، فرمانبر حاملان خويش است و با زبان آنها سخن‌مى‌گويد و دوم، اين كه قرآن، معانى خود را توضيح مى‌دهد تا فهم كوشندگان از دريافت آن، ناتوان نماند.

[3].