نخستين چيزى كه در مكّه بر ايشان نازل شد، فاتحة الكتاب بود و سپس‌ «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ».[1]

30. دلائل النبوّة، بيهقى- به نقل از عمرو بن شُرَحبيل‌-: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به خديجه فرمود:

«من وقتى تنها مى‌شوم، صدايى مى‌شنوم... [كه مى‌گويد:] اى محمّد! بگو: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌\* الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ» تا مى‌رسد به‌ «وَ لَا الضَّالِّينَ»».[2]

ج- سوره مدّثّر

31. صحيح البخارى- به نقل از جابر بن عبد اللَّه‌-: از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله كه در باره دوره توقّف وحى، سخن مى‌گفت، شنيدم كه فرمود: «داشتم مى‌رفتم كه ناگاه، از آسمان صدايى شنيدم. سرم را بلند كردم و همان فرشته‌اى را كه در حِرا نزدم آمده بود، ديدم كه بر تختى ميان آسمان و زمين، نشسته است. از وحشت، يكّه خوردم. [به خانه‌] برگشتم و گفتم:" مرا بپوشانيد! مرا بپوشانيد!" و ردايى بر من پوشاندند. پس خداوند متعال، «يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ» را تا «الرُّجْزَ فَاهْجُرْ»، فرو فرستاد، و اين، پيش از آن بود كه نماز، واجب شود. «الرُّجْزَ»، همان بت‌ها هستند».[3]

د- سوره مُزّمّل‌

32. تفسير ابن كثير- به نقل از ابن عبّاس‌-: نخستين چيزى كه نازل شد، سوره مزّمّل بود.[4]

[1].

[2].

[3].

[4].