1/ 3 مجسّم شدن قرآن در روز قيامت براى حاملان آن‌

335. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: در روز قيامت، قرآن به صورت مردى مجسّم مى‌شود. پس شخصى را كه حافظ آن بوده، ولى با دستورهايش مخالفت كرده است، مى‌آورند. قرآن از او شكايت مى‌كند و مى‌گويد: اى پروردگار من! او را حامل من قرار دادى؛ امّا او بد حاملى بود! از حدود و احكام من تعدّى كرد، واجباتم را پايمال ساخت، گناهانم را مرتكب شد، و طاعاتم را ترك نمود!

قرآن، پيوسته بر ضدّ او حجّت مى‌آورد تا آن كه گفته مى‌شود: خود دانى با او.

پس قرآن، دست او را مى‌گيرد و رهايش نمى‌كند تا اين كه او را به صورت در آتش پرتاب مى‌كند.

سپس مردى شايسته را مى‌آورند كه حافظ قرآن بوده و حرمت آن را پاس مى‌داشته است. قرآن در برابر او مجسّم مى‌شود و به دفاع از او مى‌پردازد و مى‌گويد: اى پروردگار من! او را حامل من قرار دادى و حامل خوبى بود. او حدود [و احكامِ‌] مرا حفظ كرد، به فرايضم عمل كرد، از گناهانم دورى كرد، و از طاعاتم پيروى نمود. پس پيوسته در تأييد او دليل مى‌آورد تا آن كه گفته مى‌شود: خود دانى با او.

آن گاه قرآن، دست او را مى‌گيرد و رهايش نمى‌كند تا آن كه جامه‌اى از ديباى ستبر بر وى مى‌پوشاند و تاج پادشاهى بر سرش مى‌نهد و جام باده‌[1] به او مى‌نوشاند.[2]

[1]. در دو منبع،« كأس الخلد» يعنى« جام جاويدان» آمده است.

[2]. يُمَثَّلُ القُرآنُ يَومَ القِيامَةِ رَجُلًا، فَيُؤتى‌ بِالرَّجُلِ قَد حَمَلَهُ فَخالَفَ أمرَهُ، فَيَتَمَثَّلُ خَصماً لَهُ فَيَقولُ: يا رَبِّ، حَمَّلتَهُ إيّايَ فَشَرُّ حامِلٍ؛ تَعدّى‌ حُدودي، وضَيَّعَ فَرائِضي، ورَكِبَ مَعصِيَتي، وتَرَكَ طاعَتي، فَما يَزالُ يَقذِفُ عَلَيهِ بِالحُجَجِ حَتّى‌ يُقالَ: فَشَأنَكَ بِهِ، فَيَأخُذُ بِيَدِهِ فَما يُرسِلُهُ حَتّى‌ يُكِبَّهُ عَلى‌ مِنخَرِهِ فِي النّارِ.