ماه رمضان سخن گفته و برخى از آنها نزول را در غير اين ماه نفى كرده‌اند- نزول دفعى است؛ بدين معنا كه رواياتِ ياد شده از نزولى افزون بر نزول تدريجى خبر مى‌دهند.

ج- روايات عامّه‌

روايات اهل سنّت ديدگاه نزول دفعى را تأييد مى‌كنند و مضمونى بسيار نزديك به روايات اهل بيت عليهم السلام دارند. شمارى از آنها قرآن را مانند ديگر كتب آسمانى داراى نزول دفعى در ماه رمضان مى‌دانند؛ همچون روايت: جابر بن عبداللَّه انصارى‌[1] و روايت واثلة بن الاسقع.[2] شمارى ديگر، تأكيد دارند كه قرآن دو بار نازل شده است:

يكى دفعى در ماه رمضان و ديگرى در طول مدت رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله؛ همچون روايتى كه به ابن عباس مى‌رسد[3] و روايتى كه بنا بر آن، قرآن نخست بر بيت العزّه نازل شد و سپس بر پيامبر به مناسبت‌هاى مختلف و در پاسخ به پرسش‌هاى مردم:

نَزَلَ القُرآنُ جُملَةً واحِدَةً فى شَهرِ رَمَضانَ فى لَيلَةِ القَدرِ فَجُعِلَ فى بَيتِ العِزَّةِ ثمّ انزِلَ عَلى النَّبِىّ صلى الله عليه و آله فى عِشرينَ سَنَةً جَوابَ كَلامِ النّاسِ.[4]

قرآن به يكباره در شب قدر ماه رمضان فرود آمد و در بيت العزّه قرار گرفت، و بعد، در طول بيست سال به در جواب درخواست مردم به پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد.

د- ادلّه و شواهد عقلى‌

يك. بعثت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بنا بر رأى مشهور اماميه‌[5] و برخى روايات اهل سنّت،[6] در 27

[1]. ر. ك: الدرّ المنثور: ج 1 ص 189.

[2]. ر. ك: الدرّ المنثور: ج 1 ص 189.

[3]. ر. ك: الدرّ المنثور: ج 1 ص 189.

[4]. الدرّ المنثور: ج 1 ص 189.

[5]. ر. ك: الكافى: ج 4 ص 149؛ مرآة العقول: ج 16 ص 365؛ بحار الأنوار: ج 18 ص 190.

[6]. الدرّ المنثور: ج 3 ص 235؛ كنز العمّال: ج 12 ص 312 ح 35169.