فصل دوم: بركات قرآن براى دل‌ها

2/ 1 روشنايى دل‌ها

قرآن‌

«الف. لام. را! كتابى است كه آن را به سوى تو فرود آورديم تا مردم را به اذن پروردگارشان، از تاريكى‌ها به سوى روشنايى، بيرون آورى؛ به سوى راه آن شكست‌ناپذيرِ ستوده».[1]

«براى شما از جانب خدا، روشنايى و كتابى روشنگر آمده است. خدا، هر كه را از خشنودى او پيروى كند، به وسيله آن [كتاب‌] به راه‌هاى سلامت، ره‌نمون مى‌شود و به توفيق خويش، آنان را از تاريكى‌ها به سوى روشنايى، بيرون مى‌بَرد و به راهى راست، هدايتشان مى‌كند».[2]

حديث‌

147. امام صادق عليه السلام: به راستى كه در اين قرآن، منارهاى راه‌نما و چراغ‌هاى تاريكى است.

پس جلا دهنده، بايد ديده خويش را بِدان، جَلا دهد و نگاهش را براى پرتو آن، بگشايد؛ زيرا انديشيدن [در قرآن‌]، حيات‌بخش دل شخص بيناست، همچنان كه‌

[1]. ابراهيم: آيه 1:« الر كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلى‌ صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ».

[2]. المائدة: 15 و 16:« قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ‌\* يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ وَ يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ».