دقيقى هم از آن در دست نيست، اين مقاله در صدد تبيين و رفع ابهام از دو مسئله مهم است: يكى آن كه: آيا اساساً وقتى قرآن در آيات ياد شده از تورات و انجيل سخن مى‌گويد كدام نوشتار و كتاب و يا كتاب‌هاى يهوديان و مسيحيان را قصد كرده است؟

آيا مراد از تورات، صرفاً كتابى است كه بر حضرت موسى عليه السلام نازل شده و مراد از انجيل، صرفاً وحى‌اى است كه بر عيسى فرود آمده است و يا مراد از اين دو اصطلاح، نوشته‌هايى اعم از كتاب‌هاى موسى عليه السلام و عيسى عليه السلام است؟ ديگر آن كه: آيا اين بشارت‌ها پس از اسلام دستخوش تحريف شده است؟ يا در نسخه‌هاى ويژه‌اى موجود بوده كه تنها يهوديان و مسيحيان ساكن جزيرة العرب با آنها آشنايى داشته‌اند؟

يا آن كه هم‌اكنون نيز در نسخه‌هاى رايج كتاب مقدّس يهودى- مسيحى مى‌توان آنها را يافت؟

بشارت‌ها در كدام تورات و انجيل است؟

نگاه اجمالى به آيات قرآن كريم كه در آنها از تورات و انجيل نام برده شده است، نشان مى‌دهد كه قرآن به مصداق يكسانى در همه موارد اشاره نكرده است. بلكه تعبير قرآن در مورد تورات و انجيل، اعم از صحيح و غير صحيح است. به عبارت ديگر، گاهى قرآن از تورات و انجيل، همان چيزى را قصد مى‌كند كه به عنوان وحى و شريعت الهى، به ترتيب بر موسى و عيسى عليهما السلام نازل شده، كه خود قرآن كريم نيز تصديق كننده آنهاست و گاهى كتاب‌ها و نوشته‌هايى را قصد كرده است كه در عصر نزول قرآن، در دست يهوديان و مسيحيان بوده و آنها آن نوشته‌ها را با نام تورات و انجيل مى‌شناخته‌اند. به طور مثال، وقتى قرآن كريم در توصيف عيسى عليه السلام مى‌فرمايد:

«وَ آتَيْناهُ الْإِنْجِيلَ‌؛ به او انجيل داديم»،[1] انجيل واقعى را قصد كرده است، در حالى كه وقتى مسيحيان را دعوت مى‌كند تا مطابق احكام و مقررات انجيل قضاوت كنند،[2] و يا

[1]. مائده: آيه 46.

[2]. مائده: آيه 47.