حديث‌

109. التبيان فى تفسير القرآن‌- به نقل از ابن عبّاس-: پيامبر صلى الله عليه و آله يهوديان را كه اهل كتاب بودند، به اسلام دعوت نمود؛ امّا آنها گفتند: ما از چيزى كه پدران خود را بر آن يافته‌ايم، پيروى مى‌كنيم؛ زيرا آنان، از ما داناتر و بهتر بوده‌اند.

پس خداوند عز و جل اين آيه را فرو فرستاد: «و چون به آنان گفته شود: از آنچه خدا نازل كرده است، پيروى كنيد، مى‌گويند: « [نه؛] بلكه از چيزى كه پدران خود را بر آن يافته‌ايم، پيروى مى‌كنيم». آيا هر چند پدرانشان، چيزى را درك نمى‌كرده و به راه صواب نمى‌رفته‌اند [، باز در خور پيروى اند]؟».[1]

ه- قرآنى جز اين بياور، يا آن را تغيير بده‌

قرآن‌

«و چون آيات روشنِ ما بر آنان خوانده شود، آنان كه به ديدار ما اميد ندارند، مى‌گويند: «قرآنِ ديگرى جز اين بياور، يا آن را تغيير بده». بگو: مرا نرسد كه آن را از پيش خود، عوض كنم.

جز از آنچه به من وحى مى‌شود، پيروى نمى‌كنم. اگر پروردگارم را نافرمانى كنم، از عذابِ روزى بزرگ مى‌ترسم».[2]

حديث‌

110. مجمع البيان: بنا به قولى، [آيه ياد شده‌] در باره پنج نفر، نازل شد: عبد اللَّه بن اميّه مخزومى، وليد بن مُغَيره، مِكرَز بن حفص، عمرو بن عبد اللَّه بن ابى قيس عامرى و

[1].

[2]. يونس: آيه 15:« وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هذا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ ما يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقاءِ نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا ما يُوحى‌ إِلَيَّ إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ».