از
مباحث مهم و بحث برانگيز در باره قرآن، جامعيت اين كتاب الهى است كه تشريح و بررسى
دقيق اين موضوع مىتواند نوع نگاه ما را به قرآن و ميزان بهرهبردارى ما را از آن
معين كند.
قرآنپژوهان
در اين كه مراد از جامعيت، چيست و قرآن چگونه و كدام نيازمندىهاى علمى ومعنوى
انسان را بر مىآورد، آراى گوناگونى دارند كه برخى از مهمترينهاى آنها بدين قرار
اند:
1.
جامعيت مطلق
از
نظرگاه برخى قرآنپژوهان، جامعيت قرآن، مطلق است. بر اساس اين نظر، قرآن، هر آنچه
را كه بتوان تصور كرد و نام علم و دانش برآن نهاد، در خود، جاى داده است، هر چند
ما از شناختن آن قاصريم. برخى از طرفداران اين نظريه، علومى مانند: طب، مناظره،
هندسه، جبر و مقابله، نجوم وغير اينها را ياد كرده و بر آن رفتهاند كه همه اين
علوم در قرآن، موجود است.[2]
[1]. اين پژوهش، به وسيله
فاضل گرامى آقاى سيّد حامد عليزاده موسوى، انجام شده است.
[2]. الإتقان فى علوم
القرآن: ج 2 ص 338؛ احياء العلوم: ج 1 ص 524- 525؛ جواهر القرآن: ص 18؛ البرهان فى
علوم القرآن: ج 2 ص 181- 182.
نام کتاب : گزيده شناخت نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 272