است، تا به كسانى كه ستم كرده‌اند، هشدار دهد و براى نيكوكاران، مژدگانى باشد».[1]

1/ 2- 11 نذير (هشدار دهنده)

«بزرگ است كسى كه بر بنده خود، فرقان را فرو فرستاد تا براى جهانيان، هشدار دهنده‌اى باشد».[2]

1/ 2- 12 حكمت، حكيم (فرزانه)

«و نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد و [بخصوص‌] آيات و حكمتى را كه براى شما نازل كرده است و به [وسيله‌] آن شما را اندرز مى‌دهد».[3]

«اينها، آيات كتاب حكمت‌آميز است».[4]

1/ 2- 13 مصدّق (تصديق كننده)، تصديق (گواه صدق)

«و اين، مباركْ كتابى است كه ما آن را فرو فرستاديم و تصديق كننده كتاب‌هايى است كه پيش از آن آمده اند».[5]

«اين قرآن، افسانه نيست كه [بافته و به خدا] نسبت داده شده باشد؛ بلكه تأييدى است بر آنچه [از كتب آسمانى كه‌] پيش از آن است و بيانگر هر چيزى است و براى مردمى كه ايمان مى‌آورند، ره‌نمون و رحمت است».[6]

[1]. احقاف: آيه 12:« وَ هذا كِتابٌ مُصَدِّقٌ لِساناً عَرَبِيًّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرى‌ لِلْمُحْسِنِينَ».

[2]. فرقان: آيه 1:« تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى‌ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمِينَ نَذِيراً».

[3]. بقره: آيه 231:« وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ ما أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ الْكِتابِ وَ الْحِكْمَةِ يَعِظُكُمْ بِهِ».

[4]. يونس: آيه 1، لقمان: آيه 2:« تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْحَكِيمِ».

[5]. انعام: آيه 92:« وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَكٌ مُصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ».

[6]. يوسف: آيه 111:« ما كانَ حَدِيثاً يُفْتَرى‌ وَ لكِنْ تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ تَفْصِيلَ كُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ».