كنونى، در زمان پيامبر خدا و با اشراف ايشان انجام گرفته است.[1]

برخى ادّعاى اجماع كرده،[2] مدّعى‌اند كه روايات صحيح فراوانى دلالت دارند كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و صحابه، قرآن را به ترتيب كنونى تلاوت مى‌كردند.[3] برخى به ادلّه عقلى نيز استناد كرده‌اند.[4] قاضى ابوبكر (م 403 ق) اين نظر را ترجيح داده‌[5] و قُرطُبى آن را مقبول‌تر دانسته است.[6] شواهد اين ديدگاه به شرح زير است:

شواهد نقلى و تاريخى ديدگاه نخست‌

1. قرآن در زمان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله تدريس و حفظ و بر پيامبر صلى الله عليه و آله عرضه مى‌شد[7] و جمعى مانند ابن مسعود و ابَىّ بن كعب و ديگران، آن را چندين بار بر پيامبر صلى الله عليه و آله خوانده‌اند.[8]

2. روايات فراوانى وجود دارد كه اصحاب پيامبر خدا صلى الله عليه و آله قرآن را ختم مى‌كردند، يا اين كه پيامبر صلى الله عليه و آله، آنان را به ختم قرآن تشويق مى‌كرد. بنا بر اين، قرآن در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله آغاز و پايانى داشته است.[9]

3. بنا به روايتى كه نزد اهل سنّت، «صحيح» شمرده شده،[10] زيد بن ثابت مى‌گويد كه نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بوديم و قرآن را از برگه‌ها جمع مى‌كرديم.[11] پس معناى تأليف قرآن، مرتّب كردن آيات و سوره‌هاى آن با نظارت پيامبر صلى الله عليه و آله است،

[1]. روح المعانى: ج 1 ص 47 غ 46؛ متى جمع القرآن: ص 16؛ البيان، ص 240.

[2]. متى جمع القرآن: ص 17.

[3]. جمع القرآن دراسة تحليليه: ص 28.

[4]. دراسات قرآنيه( تاريخ قرآن): ص 76.

[5]. ر. ك: فتح البارى: ج 9 ص 38.

[6]. تفسير القرطبى: ج 1 ص 43.

[7]. لباب التأويل: ج 1 ص 9؛ مجمع البيان: ج 1 ص 43.

[8]. متشابه القرآن: ج 2 ص 77.

[9]. مقدمتان فى علوم القرآن: ص 27؛ دراسات قرآنيه( تاريخ قرآن): ص 77- 79.

[10]. جمع القرآن دراسة تحليلية: ص 86-/ 89.

[11]. مسند ابن حنبل: ج 5 ص 185؛ سنن الترمذى: ج 5 ص 39؛ البيان: ص 254.