70. امام باقر عليه السلام: على عليه السلام ردايش را نپوشيد [و از خانه، خارج نشد]، تا آن كه قرآن را جمع‌آورى كرد. بنا بر اين، شيطان، نه كمترين چيزى به آن افزود، نه چيزى از آن كاست.[1]

71. شرح نهج البلاغة، ابن ابى الحديد: همگان بر اين، اتّفاق نظر دارند كه امام على عليه السلام در همان زمان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله قرآن را از حفظ داشت و كسى جز او، حافظ قرآن نبود.

سپس ايشان، نخستين كسى بود كه آن را جمع‌آورى كرد.[2]

3/ 4 آنچه امام على (ع) از قرآن و تفسير آن نوشت‌

72. امام على عليه السلام: هيچ آيه‌اى از قرآن بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نازل نشد، مگر اين كه قرائت آن را به من آموخت و به من املا كرد و من، آن را با خطّ خودم نوشتم و تأويل و تفسير آن، و ناسخ و منسوخ آن، و محكم و متشابه آن، و خاص و عامّ آن را به من تعليم داد، و دعا كرد كه خداوند، فهم و حفظ آن را به من عطا فرمايد، و از زمانى كه اين دعا را برايم كرد، هيچ آيه‌اى از كتاب خدا را و هيچ علمى را كه به من املا فرمود و آن را نوشتم، از ياد نبردم و هر آنچه از حلال و حرام و امر و نهى را كه مربوط به گذشته يا آينده مى‌شد و خدا به او آموخته بود هر كتابى را كه بر پيامبر پيش از او نازل شده بود، از طاعت و معصيت، همه را به من آموخت و من، آنها را حفظ كردم، به طورى كه حتّى يك حرف آن را فراموش نكردم. سپس دستش را بر سينه‌ام نهاد و از خدا

[1].

[2].