عزّت نفس‌

مَنْ كانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً.[1]

هر كه عزّت بخواهد، بداند كه همه عزّت از آنِ خداست.

واژه‌شناسى عزّت‌

«عزيز» از ماده «عزّ» به معناى شدت و قوّت و صلابت است و چيزى كه غلبه و نفوذناپذيرى و پيروزى در پى دارد.[2] بين دو واژه «عزّت» و «قدرت»، قرابت معنايى نزديكى وجود دارد؛ يكى به معناى «توانمندى» و ديگرى به معناى «نيرومندى» است. با اين حال توانمندى اعم از نيرومندى است؛ يعنى هر نيرومندى، توانمندى نيز است؛ اما چه بسا توانمندى كه مقصود از آن نيرومندى نيست.

نكته ديگرى در واژه «عزّت»، توانى است كه در آن شكست راه ندارد و حتماً پيروزى و رسيدن به مقصود را به دنبال دارد. لذا برخى‌

[1]. فاطر: 10.

[2]. ر. ك: الصحاح، ج 3، ص 885؛ النهاية فى غريب الحديث، ج 3، ص 288؛ لسان العرب، ج 5، ص 374.