در اين آيه كلمه «جلابيب» (جمع جلباب) به كار رفته است. براى جلباب دو معنا ذكر شده است. برخى آن را جامه‌اى سرتاسرى معنا كرده‌اند كه تمامى بدن را مى‌پوشاند، و بعضى آن را روسرى مخصوصى دانسته‌اند كه تمام صورت و سر را پوشش مى‌دهد. علامه طباطبايى در اين باره مى‌نويسد: «منظور از جمله" پيش بكشند مقدارى از جلباب خود را"[1] اين است كه با بخشى از روسرى يا چادر خود صورتشان را طورى بپوشانند كه زير گلو و سينه‌هايشان پيدا نباشد».[2]

اين دستور پوشش، بر اساس آنچه در ادامه آيه آمده است، براى زنانى است كه مى‌خواهند با حجابشان، خود را به ديگران زنى عفيف و پاكدامن بشناسانند تا اهل گناه از اذيت آنها اجتناب كنند و متعرض آنان نشوند.[3]

پاسدارى و تقويت پاكدامنىِ فرد و به دنبال آن عفّت اجتماعى، راهكارهاى ديگرى نيز دارد كه در متون روايى آمده است‌[4] و در جاى خود بسيار مهم و قابل توجه است اما هدف از اين نوشتار، عفاف از منظر قرآن كريم است و ازاين‌رو به عوامل عفّت و پاكدامنى از نگاه قرآن كريم اشاره شد.

رابطه حجاب و عفاف‌

نگارنده بر اين باور است كه حجاب تشريع‌شده در آيه 59 سوره احزاب، در حقيقت ارائه يك راهكار مهم براى پاسدارى از عفاف جامعه‌

[1]. يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ.

[2]. ر. ك: ترجمه جوامع الجامع، ج 5، ص 153.

[3]. ر. ك: الميزان فى تفسير القرآن، ج 16، ص 339 و 340؛ ترجمه جوامع الجامع، ج 5، ص 153.

[4]. مانند حديثى از پيامبر( ص):