آنچه نظر اسماعيل پاشا را كم اعتبار مى‌كند، اشاره وى به مأخذ خود، وفيات الاعيان است، حال آن كه ما چنين مطلبى را در وفيات الاعيان نيافتيم و اسماعيل پاشا خود در كتاب ديگرش، ايضاح المكنون، كتاب را بدون ذكر مؤلف آن معرفى كرده است.[1]

كتابشناسان معاصر مانند سيد عبدالعزيز طباطبايى رحمه الله نيز بر اعتقادند كه اين كتاب را بر اسفرائنى بربسته‌اند؛ زيرا اسلوب و سبك آن با كتاب‌هاى تأليف شده در قرن چهارم، يعنى سال‌هاى تدريس و تأليف اسفرائنى، همسان نيست.[2] و نكته آخر آن كه مطالب كتاب، بدون سند و مأخذ است و گاه چنان غير معتبر و دور از عقل است‌[3] كه تأليف آن را از سوى يك فقيه دانشمند، بعيد مى‌سازد واز اين رومحققان خبره در سيره و تاريخ امام حسين عليه السلام را به انكار آن سوق داده است.[4]

3. روضة الشهداء

كمال الدين حسين بن على واعظ كاشفى (م 910) مبتكر سبك قصه‌پردازى و پردازش پندگونه از وقايع تاريخى است. او كه سنى‌

[1]. ايضاح المكنون: ج 2 ص 685.

[2]. ر. ك: أهل البيت فى المكتبة العربية: ص 655.

[3]. مانند آن كه اسب امام حسين عليه السلام به تنهائى 26 سواره و 9 اسب را كشت( ص 51) و ياجنگ از روز سوم محرم شروع شد و امام در همان روز سوم هزار نفر را كشت( ص 36) و امورى ديگر، ر. ك: ص 7، 37، 41، 44، 48 و ...

[4]. مانند شهيد طباطبايى كه آن را در ضعف وجعل مانند مقتل منسوب به ابو مخنف و سراسر قصه مى‌خواند( تحقيق درباره اول اربعين حضرت سيد الشهدا عليه السلام) و نيز محمّد ارباب در( أربعين حسينيه: ص 272) و فضل على قزوينى در( الإمام حسين وأصحابه: ج 1 ص 150).