پيشگفتار

فرهنگ‌نامه، كتابى است كه در آن، دانش، فرهنگ‌[1] و حكمت باشد و فرهنگ‌نامه بصيرت‌، قطره‌اى از درياى بيكران علوم و معارف ناب اسلامى و مَدخَلى‌[2] ديگر از دانش‌نامه قرآن و حديث‌ است كه به صورت مستقل، منتشر مى‌شود. در اين دانش‌نامه، واژه‌ها و اصطلاحاتى كه در قرآن و احاديث، كاربرد فرهنگى گسترده‌اى دارند، به ترتيب الفبايى، با نظمى نوين و با ذكر نمونه كاربردها (شواهد)، معناشناسى و تحليل و تبيين مى‌گردند. در لابه‌لاى اين دانش‌نامه، برخى مَدخل‌ها، از كاربرد فرهنگى ويژه و بَسامد استفاده بالايى برخوردارند. بدين معنا كه‌

[1]. فرهنگ: علم؛ دانش؛ ادب؛ تربيت؛ پديده كلّى پيچيده‌اى از آداب، رسوم، انديشه، هنر و شيوه زندگى كه در طىّ تجربه تاريخى اقوام، شكل مى‌گيرد و قابل انتقال به نسل‌هاى بعدى است( ر. ك: لغت‌نامه دهخدا، فرهنگ معين و فرهنگ بزرگ سخن).

[2]. در دانش‌نامه‌ها، به هر واژه اصلى كه توضيحى( مقاله‌اى) در ذيل خود دارد،« سَرواژه» يا« مَدخَل» مى‌گويند. به مجموع سرواژه و توضيح، بر روى هم، نيز« مدخل» گفته مى‌شود( ر. ك: فرهنگ بزرگ سخن).