عزيز و جليل را تفسير مى‌كند و در ترجمه آن به جماعت نمازگزار مى‌گويد: [اين نماز] امانى براى شما از عذاب خدا در روز قيامت است.

661. كتاب من لا يحضره الفقيه: مردى از امير مؤمنان عليه السلام پرسيد: اى پسرعموى بهترين آفريده خداوند متعال! معناى بالا بردن دست‌ها در تكبير نخست چيست؟

فرمود: «معنايش اين است: خدا بزرگ‌تر، يكتا و بى‌همتاست، مانند ندارد، با دست لمس نمى‌شود و حواس پنجگانه، او را در نمى‌يابند».

7/ 4: رازهاى نماز از ديدگاه امام صادق (ع)

662. معانى الأخبار- به نقل از عبد اللَّه بن فضل هاشمى-: از امام صادق عليه السلام معناى سلام دادن در نماز را پرسيدم.

فرمود: «نشانه امان و پايان يافتن نماز است».

گفتم: فدايت شوم! اين چگونه است؟

فرمود: «در ميان مردمان گذشته، هر گاه شخص تازه‌وارد بر آنان سلام مى‌داد، خود را از بدى‌اش در امان مى‌ديدند و اگر جواب سلام او را مى‌دادند، او نيز خود را در امان مى‌ديد. پس اگر سلام نمى‌داد، خود را در امان نمى‌ديدند و اگر جواب سلام را بر سلام دهنده، رد نمى‌كردند، او خود را در امان نمى‌ديد و اين، خوى عرب بود.

پس سلام دادن، نشانه بيرون رفتن از نماز و حلال كردن گفتار است و امانى است براى نماز از آنچه به آن وارد شده و تباهش مى‌كند. سلام، نامى از نام‌هاى خداوند عز و جل است و آن از سوى نمازگزار بر دو فرشته خدا كه بر او گمارده شده‌اند، داده مى‌شود».