هستم و به تو ايمان آوردم و بر تو توكّل كردم و تويى پروردگار من. دل و گوش و چشم و مو و پوست و گوشت و خون و مغز و استخوان و رگ و پى‌ام، و آنچه پاهايم حمل مى‌كنند، در برابر تو خاشع اند، بى هيچ امتناع و سركشى و درماندگى.

پروردگار بزرگم را تسبيح مى‌كنم و مى‌ستايم».

در ركوع، دو پايت را در يك رديف و با فاصله يك وجب، مى‌نهى و دو زانويت را با كف دستانت مى‌گيرى و دست راستت را بر زانوى راست مى‌گذارى پيش از گذاشتن دست چپت بر زانوى چپ، و با سر انگشتانت، برآمدگى زانويت را نيك در بر گير و هنگامى كه انگشتانت را بر زانو نهادى، آنها را از هم باز كن. كمر و گردنت را كشيده و صاف نگاه دار و نگاهت به ميان دو قدمت باشد. سپس در حالى كه راست ايستاده‌اى، بگو: «خداوند به هر كه او را بستايد، گوش مى‌دهد»، «سپاس، پروردگار جهانيان را كه شايسته قدرت و كبريايى است. بزرگى، ويژه خداوند، پروردگار جهانيان است». صدايت را بِدان بلند مى‌كنى و سپس دست‌هايت را به تكبير بالا مى‌برى و به سجده مى‌افتى.

6/ 5- 6 كامل آوردن و طول دادن ركوع و سجود

582. مستطرفات السرائر- به نقل از بُريد عجلى-: به امام باقر عليه السلام گفتم: كدام يك در نماز بهتر است: قرائت بسيار، يا طول دادن ركوع و سجود؟

فرمود: «طول دادن ركوع و سجود در نماز، بهتر است. آيا گفته خداى عزيز و جليل را نشنيده‌اى: «پس آن اندازه كه آسان است، از آن (قرآن) بخوانيد و نماز را بر پا داريد».