6/ 2- 7 گريستن يا حالت گريه داشتن‌

438. امام صادق عليه السلام‌- خطاب به ابوحنيفه كه پرسيده بود: آيا گريستن در نماز، آن را باطل مى‌سازد؟-: اگر به سبب ياد بهشت و دوزخ بگريد، كه برترين كار در نماز است، و اگر به سبب ياد كسى از مردگانش باشد، نمازش باطل است.

439. كتاب من لا يحضره الفقيه: منصور بن بزرج از امام صادق عليه السلام پرسيد: مردى خودش را در نماز واجب، گريان نشان مى‌دهد تا اين كه واقعاً مى‌گريد. فرمود: «به خدا سوگند، روشنى چشم است» و فرمود: «هنگامى كه چنين شد، مرا نزد او ياد كن».

440. الكافى‌- به نقل از سعيد بيّاع سابرى-: به امام صادق عليه السلام گفتم: بود: آيا مرد در نماز، خود را به حالت گريه در آورد؟ فرمود: «بَه بَه! چه نيكوست، حتّى اگر به اندازه سر مگس باشد!».

ر. ك: ج 2/ ص 617 (ويژگى نماز پيامبر صلى الله عليه و آله/ گريه پيامبر صلى الله عليه و آله در نماز).

6/ 2- 8 درنگ كردن‌

441. الكافى‌- به نقل از على بن عيسى، در حديثى كه آن را به امامان عليهم السلام رسانده است-:

موسى عليه السلام با خداوند- تبارك و تعالى- مناجات نمود. آن گاه [خداوند] در مناجاتش به او فرمود: «اى موسى! توبه را پيش و گناه را تأخير انداز و هنگامى كه در پيشگاه من به نماز مى‌ايستى، درنگ كن».