395. امام صادق عليه السلام: بدان كه در پيشگاه كسى هستى كه تو را مى‌بيند و تو او را نمى‌بينى و چنان نماز بخوان كه گويى با آن وداع مى‌كنى و پس از آن، هرگز نماز نمى‌خوانى.

396. امام على عليه السلام: هنگامى كه يكى از شما به نماز مى‌ايستد، بايد نماز [ى همچون‌] خداحافظى كننده بخواند.

397. لقمان‌- خطاب به پسرش-: هنگامى كه نماز مى‌خوانى، مانند خداحافظى كننده با آن بخوان، گويى كه پس از آن، ديگر زنده نمى‌مانى.

ر. ك: ج 2/ ح 964.

6/ 2- 5 دعاى آغاز نماز

398. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- در دعاى خود، هنگامى كه مى‌خواست پس از تكبير، نماز را آغاز كند-: پاك‌دلانه به كسى روى آوردم كه آسمان‌ها و زمين را آفريده و من از مشركان نيستم. نماز و عبادتم، و زندگى و مرگم، براى پروردگار بى‌همتاى جهانيان است و به اين، فرمان يافته‌ام و به آن تسليم هستم. خدايا! تو پادشاهى و جز تو خدايى نيست.

تو را تسبيح مى‌كنم. تو پروردگار من هستى و من بنده تو ام. به خود، ستم كردم و به گناهم اعتراف دارم. پس همه گناهانم را بيامرز، كه هيچ كس جز تو، گناهان را نمى‌آمرزد، و به نيكوترين خوى، ره‌نمونم كن، كه جز تو به آنها ره نمى‌نمايد و خوى‌هاى زشت را از من دور ساز، كه جز تو آنها را دور نمى‌كند. آماده و حاضرم.

من با تو و به سوى تو هستم و جز به سوى تو راه نجات و پناهى نيست.