بو و تازگى‌اش هستند. پس بر [نماز] اوّل وقت، مداومت ورزيد.

361. امام رضا عليه السلام: اى فلان! هنگامى كه وقت نماز فرا رسيد، آن را [فورى‌] بخوان؛ چرا كه نمى‌دانى چه پيش مى‌آيد.

362. الخرائج و الجرائح‌- به نقل از ابراهيم بن موسى قزّاز-: از امام رضا عليه السلام چيزى را مى‌طلبيدم و بر آن پاى مى‌فشردم. پس براى استقبال يكى از طالبيان خارج شد كه وقت نماز فرا رسيد. راه را به سوى كوشكى در آن جا كج كرد و زير درختى در نزديكى آن فرود آمد، در حالى كه تنها ما دو نفر بوديم. به من فرمود: «اذان بگو».

گفتم: منتظر بمانيم تا دوستانمان به ما بپيوندند؟ فرمود: «خدا تو را بيامرزد! نماز را بدون عذر از اوّل وقت به آخر وقت تأخير مينداز. در اوّل وقت، آغاز كن». پس اذان گفتم و نماز خوانديم.

ر. ك: ج 2 ص 613 (ويژگى نماز پيامبر صلى الله عليه و آله/ اهتمام پيامبر صلى الله عليه و آله به اول وقت) و ص 669 (ويژگى نماز امام على عليه السلام/ اهتمامش به اوّل وقت) و ص 707 (به تأخير انداختن نماز).

6/ 2- 2 اداى نماز واجب در مسجد

363. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: از همان هنگام كه يكى از شما از خانه‌اش به سوى مسجد بيرون مى‌آيد، يك پا، نيكى مى‌نويسد و پاى ديگر، بدى مى‌زدايد.