5/ 6: دعاى فرشتگان‌

278. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: فرشتگان بر بنده‌اى كه در نمازگاهش نماز مى‌خواند، تا آن گاه كه حَدَثى از او سر نزده است، درود مى‌فرستند و مى‌گويند: «خدايا! او را بيامرز. خدايا! بر او رحمت آور».

279. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هيچ يك از شما نيست كه با طهارت از خانه‌اش بيرون آيد و با جماعت مسلمانان نماز بگزارد و سپس به انتظار نمازى ديگر بنشيند، جز اين كه فرشتگان مى‌گويند: «خدايا! او را بيامرز. خدايا! بر او رحم كن».

ر. ك: ح 62.

5/ 7: فرود آمدن رحمت‌

280. الكافى‌- به نقل از ابو حمزه، از امام باقر عليه السلام-: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «هنگامى كه بنده مؤمن در نمازش مى‌ايستد، خداوند به او مى‌نگرد» يا فرمود: «خدا به او رو مى‌كند، تا آن گاه كه باز گردد و سايه رحمت را از بالاى سرش تا كرانه آسمان بر او مى‌گسترد و فرشتگان، اطرافش را تا كرانه آسمان مى‌گيرند و فرشته‌اى بر بالاى سرش گمارده مى‌شود كه به او مى‌گويد: اى نمازگزار! اگر مى‌دانستى چه كسى به تو مى‌نگرد و با چه كسى مناجات مى‌كنى، روى نمى‌گرداندى و هرگز از اين جا نمى‌رفتى».