اين رو، نماز را بر آنان واجب كرد تا او را هر روز، پنج بار ياد كنند و نامش را بر زبان آورند و به نماز و ياد خدا فرمان داده شدند تا غافل نگردند و او را فراموش نكنند.

مبادا يادش از خاطرها برود».

114. امام رضا عليه السلام‌- در تبيين حكمت نماز-: اطاعتى است كه [خدا] آنان را بِدان فرمان داده و آيينى است كه بر آن وادارشان ساخته است. در نماز، بزرگداشت و گراميداشت خداوند، و فروتنى بنده به هنگام سجده است و اقرار به اين كه بالاتر از او، پروردگارى است كه به عبادتش مى‌پردازد و برايش سجده مى‌كند.

ر. ك: ح 123.

3/ 2: بازدارى از فساد

قرآن‌

«نماز را به پا دار كه بى گمان، نماز از كار زشت و ناپسند باز مى‌دارد و ياد خدا بزرگ‌تر است».

حديث‌

115. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس نمازش او را از كار زشت و ناپسند باز ندارد، جز دورى از خدا نمى‌افزايد.

116. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: كسى كه از نماز فرمان نبرد، نمازى ندارد و فرمان بردن از نماز،