1/ 2- 30: عربى‌

قرآن‌

«و بدين سان، آن (قرآن) را فرمانى (/ حكمتى) روشن، فرو فرستاديم، و اگر پس از دانشى كه به تو رسيده است، از خواسته‌هاى آنان پيروى كنى، در برابر خدا، هيچ دوست و حمايتگرى نخواهى يافت».

«ما آن را قرآنى عربى فرو فرستاديم. باشد كه بينديشيد».

«قرآنى عربى و بى هيچ كژى. باشد كه پروا پيشه كنند».

«كتابى است كه آيات آن، به روشنى بيان گرديده است؛ قرآنى عربى، براى مردمى كه مى‌دانند».

حديث‌

74. امام باقر عليه السلام‌- در باره اين سخن خداوند متعال: «چرا آيه‌هاى آن، به روشنى بيان نشده است؟ [كتابى‌] غير عربى و [مخاطب آن، مردم‌] عرب‌زبان‌؟»-: اگر اين قرآن، غير عربى بود، [عرب‌ها] مى‌گفتند: «در حالى كه زبان ما عربى است، چگونه قرآنى را كه به زبان غير عربى براى ما آمده است، فرا بگيريم؟!». پس خدا، دوست داشت كه آن را به زبان ايشان، فرو فرستد. خداوند عز و جل فرموده است: «و ما هيچ پيامبرى را نفرستاديم، مگر به زبان مردم خودش».

75. امام باقر عليه السلام: خداوند متعال، هيچ كتابى و وحى‌اى نفرستاد، مگر به زبان عربى؛ امّا پيامبران عليهم السلام آن را به زبان قومشان مى‌شنيدند و پيامبر ما، آن را به زبان عربى مى‌شنيد. بنا بر اين، چون آن را براى قومش مى‌گفت، به زبان عربى بيان مى‌نمود و