«بينش‌افزا و ياد آور است براى هر بنده توبه‌كارى».

1- 2/ 23: حكمت، حكيم (فرزانه)

«و نعمت خدا را بر خود به ياد آوريد و [بخصوص‌] آيات و حكمتى را كه براى شما نازل كرده است و به [وسيله‌] آن شما را اندرز مى‌دهد».

«حكمت رسا [ى حق، اين بود]؛ ليكن هشدارها سودى نداشتند».

«و آنچه را كه از آيات خدا و حكمت (سخنان خردمندانه) در خانه‌هاى شما خوانده مى‌شود، ياد كنيد. به راستى كه خداوند، همواره ريزبين و آگاه است».

«سوگند به قرآن حكمت‌آميز!».

«اينها، آيات كتاب حكمت‌آميز است».

«و همانا كه آن، در كتاب اصلى (لوح محفوظ)، در نزد ما، سختْ والا و حكمت‌آميز است».

«اينها آيات و ياد آورِ حكمت‌آميزى است كه ما بر تو مى‌خوانيم».

1/ 2- 24: حُكم (فرمان/ حكمت)

«و بدين سان، آن (قرآن) را فرمانى (/ حكمتى) روشن، فرو فرستاديم، و اگر پس از دانشى كه به تو رسيده است، از خواسته‌هاى آنان پيروى كنى، در برابر خدا، هيچ دوست و حمايتگرى نخواهى يافت».