روشنگرى و تحصيل [حقايق‌] است، و قاطع [و جدّى‌] است و شوخى نيست.

54. امام على عليه السلام: از بيان (روشنگر) خدا، بهره‌مند شويد و از پندهاى خدا، پند گيريد و نصيحت [و راه‌نمايى‌] خدا را بپذيريد؛ چرا كه خداوند با دلايل آشكار، بهانه‌ها را از دست شما گرفته و حجّت را بر شما تمام كرده و كارهايى را كه خوشايند و ناخوشايند اوست، برايتان بيان نموده است تا از آنها (امور خوشايند) پيروى كنيد و از اينها (امور ناخوشايند) دورى نماييد.

55. امام صادق عليه السلام‌- در سخنانى كه در آن از احوال پيامبر صلى الله عليه و آله ياد مى‌كند-: خداوند، به سوى او قرآن را فرو فرستاد كه در آن، بيان و روشنگرى است؛ «قرآنى عربى، بى هيچ كژى. باشد كه پروا پيشه كنند». آن [قرآن‌] را براى مردم، بيان فرمود و آن را با دانشى كه تفصيل داد و دينى كه آشكار ساخت و فرائضى (واجباتى) كه بر آنان واجب نمود، و احكامى كه براى مردم، وضع و [جزئيات‌] آنها را بيان كرد، و امورى كه براى آفريدگانش، آشكار و هويدا ساخت، توضيح داد؛ امورى كه در آنها راه‌نمايى به سوى رهايى است و نشانه‌هايى كه به راه خدا مى‌خوانند.

1/ 2- 13: بيّنه (دليل روشن)

«تا نگوييد: «اگر كتاب بر ما نازل مى‌شد، قطعاً از آنان، هدايت يافته‌تر بوديم». اينك، دليلى روشن از جانب پروردگارتان براى شما آمد، و ره‌نمود و رحمتى است. پس كيست ستمكارتر از آن كس كه آيات خدا را دروغ بپندارد و از آنها روى بگرداند؟!».