1/ 2- 6: صِدق (راستى)، عدل‌

«و كلمه پروردگارت به راستى و داد، سرانجام گرفته است و هيچ تغيير دهنده‌اى براى كلمات او نيست، و او شنواى داناست».

1/ 2- 7: قول (گفتار)، قول فصل (حرف آخر)

قرآن‌

«و به راستى، اين گفتار را براى آنان، پى در پى و به هم پيوسته، فرو فرستاديم. اميد كه يادآور شوند».

«در حقيقت، آن (قرآن)، گفتارى جداساز [و نهايى‌] است».

ر. ك: ص 53 (فصل يكم: ويژگى‌هاى قرآن/ كلام اللَّه «سخن خدا»، كلماته «سخنان خدا»).

اعراف: آيه 52، فصّلت: آيه 3، هود: آيه 1.

حديث‌

35. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر گاه فتنه‌ها، همچون پاره‌هاى شب تار، شما را در ميان گرفتند، به قرآن، چنگ در زنيد ...؛ زيرا كتابى است كه در آن، تفصيل (بيان جزئيات) و روشنگرى و تحصيل [حقايق‌] است، و قاطع [و جدّى‌] است و شوخى نيست.

36. امام على عليه السلام‌- پس از آن كه به بهشت بر انگيخت و از دوزخ ترساند-: اين، جايگاه كسى است كه از پروردگارش بترسد و از نفس خويش بر حذر باشد و آن [نيز] كيفر كسى است كه معصيت پروردگارش نمايد و نفس [شيطانى‌] او، نافرمانى آفريدگارش را برايش تزيين كند. اين، كلامى است قاطع و انكارناپذير و