23. امام كاظم عليه السلام: بدون وضو و نيز با حالت جنابت، به قرآن، دست نزن.

ر. ك: ج 3 ص 305 (تلاوت قرآن/ فصل سوم: آداب ظاهرى/ خواندن از رو).

1/ 2: ويژگى‌هاى قرآن‌

1/ 2- 1: كلام اللَّه (سخن خدا)، كلماتُه (سخنان خدا)

قرآن‌

«و اگر يكى از مشركان از تو پناه خواست، پناهش ده تا كلام خدا را بشنود. سپس او را به مكان امنش برسان؛ چرا كه آنان، قومى نادان اند».

«پس به خدا و فرستاده او- كه پيامبر درس ناخوانده‌اى است كه به خدا و كلمات او ايمان دارد-، ايمان بياوريد و او را پيروى كنيد. باشد كه هدايت شويد».

«و آنچه را كه از كتاب پروردگارت به تو وحى شده است، بخوان. كلمات او را تغيير دهنده‌اى نيست، و جز او هرگز پناهى نخواهى يافت».

«آيا مى‌گويند: «بر خدا دروغى بسته است»؟ خدا اگر بخواهد، بر قلبت مُهر مى‌نهد، و البتّه خدا، باطل را محو و حقيقت را با كلمات خود، پابرجا مى‌كند. اوست كه به راز دل‌ها داناست».

حديث‌

24. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌: به قرآن، چنگ در زنيد و آن را پيشواى خود گيريد؛ زيرا قرآن، كلام پروردگار جهانيان است و از او آغاز شده و به سوى او باز مى‌گردد.