آن مرد گفت: آسوده‌ام نمودى. خدا، آسوده‌ات كند- اى امير مؤمنان- و خداوند، مسلمانان را از وجود سودمند تو، بهره‌مند گرداند!

على عليه السلام به آن مرد فرمود: «اگر با اين توضيحاتى كه برايت دادم، خداوند، مشكلات تو را حل كرده باشد، سوگند به آن كه دانه را شكافت و انسان را آفريد، تو از مؤمنان حقيقى هستى».

آن مرد گفت: اى امير مؤمنان! چگونه بدانم كه من از مؤمنان راستين هستم؟

فرمود: «اين را نمى‌داند، مگر كسى كه خداوند بر زبان پيامبرش به او علام كرده و پيامبر خدا صلى الله عليه و آله گواهى داده باشد كه وى، اهل بهشت است، يا اين كه خداوند، سينه‌اش را فراخ گردانَد تا آنچه را خداوند عز و جل در كتاب‌هايى بر فرستادگان و پيامبرانش فرو فرستاده است، در يابد».

آن مرد گفت: اى امير مؤمنان! چه كسى از عهده اين كار بر مى‌آيد؟

فرمود: «كسى كه خداوند، سينه‌اش را فراخ گردانيده و توفيق اين كار (درك و فهم كتاب‌هاى آسمانى) را به او داده باشد. پس بر تو باد عمل كردن براى خدا، در نهان و آشكارت؛ زيرا هيچ چيزى با عمل، برابرى نمى‌كند».

5/ 2- 6: تلاش‌هاى بى‌حاصل براى آوردنِ مانند قرآن‌

308. البداية و النهاية: خليفة بن حنّاط و محمّد بن جرير و گروهى از پيشينيان گفته‌اند: جنگ يَمامه، در سال يازدهم و به گفته ابن قانع، در آخر اين سال، صورت گرفت؛ امّا واقدى و ديگران، آن را در سال دوازدهم [هجرى‌] دانسته‌اند. اين دو روايت را به اين صورت مى‌توان با هم سازش داد كه: آغاز اين جنگ، در سال يازدهم و پايانش در سال دوازدهم [هجرى‌] بوده است. و خداوند داناتر است!