فرمود: «قرآن، همه كتاب [خدا] است و فرقان، به [قسمت‌هاى‌] محكم [آن‌] گفته مى‌شود كه عمل به آن [قسمت‌ها] واجب است».

1/ 1- 3: ذِكر (ياد)، ذو الذكر (يادآور)، ذكرى‌ (يادآورى)، تذكره (ياد كردن)

قرآن‌

«اينها، آيات و ذكر استوارى است كه بر تو مى‌خوانيم».

«و اين، ذكرى است خجسته كه آن را فرو فرستاديم. آيا باز هم آن را انكار مى‌كنيد؟!».

«ما خود، اين ذكر را فرو فرستاديم، و ما خود، نگهبان آنيم».

«آن نيست، مگر يادكردى و قرآنى روشن».

«آن نيست، جز يادكردى براى مردمان».

«و ما از نزد خويش، به تو ذكر داديم».

«خدا، ذكرى را به سوى شما فرو فرستاد».

«سوگند به قرآنِ يادآور».

«اين [كتاب‌] نيز پندى مبارك است كه آن را نازل كرديم، آيا باز هم آن را انكار مى‌كنيد؟».