مؤمنان، بعد از آن، سال‌هاى بسيارى را با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و نيز در زمان حكومت ابو بكر، سپرى كردند، تا آن كه در زمان حكومت ابو بكر، بر ايرانيان، پيروز شدند؟

فرمود: «مگر به شما نگفتم كه براى اين آيه، تأويل و تفسيرى است، اى ابو عبيده! قرآن، داراى ناسخ و منسوخ است. آيا اين سخن خداوند عز و جل را كه: « [فرجامِ‌] كار، در گذشته و آينده، از آنِ خداست»، نمى‌شنوى؟ يعنى خواست، با خداست كه آنچه را گفته است، پس و پيش مى‌افكند تا روزى كه قضا [ى خود] را قطعى سازد و در آن روز، پيروزى را بر مؤمنان، فرو فرستاد. اين است كه فرمود: «و در آن روز است كه مؤمنان، از يارى خدا، شاد مى‌گردند. خداوند، هر كه را بخواهد، يارى مى‌كند»؛ يعنى در روزى كه در آن، با يارى [خود]، حكم پيروزى را قطعى مى‌سازد».

ب- بدفرجامى ابو لهب‌

قرآن‌

«بُريده باد دو دست ابو لهب، و مرگ بر او باد! دارايى او و آنچه اندوخت، برايش سودى نكرد.

به زودى در آتشى پُرزبانه در خواهد آمد».

حديث‌

283. مجمع البيان‌- در باره اين سخن خداوند متعال در باره ابو لهب: «دارايى او و آنچه اندوخت، برايش سودى نكرد»-: زيرا زمانى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به او در باره آتش [دوزخ‌] هشدار داد، گفت: اگر آنچه تو مى‌گويى، راست باشد، ثروت و فرزندانم را فديه [ى آزادى خود] مى‌دهم. پس خداوند سبحان، به او در باره آتش [دوزخ‌]، هشدار داد و فرمود: «به زودى در آتشى پُرزبانه در خواهد آمد»؛ يعنى در آتشى نيرومند و شعله‌ور كه بر او شعله مى‌كشد- يعنى آتش جهنّم-، وارد مى‌شود. و در اين، نشانى است بر راستگويىِ پيامبر صلى الله عليه و آله و درستى نبوّت او؛ زيرا ايشان، خبر داد كه ابو لهب به سبب كفر خويش، خواهد مُرد، و چنان شد كه فرموده بود.