آنها را افراشته ساخت و ستيغ‌هايشان را دراز گردانيد و آنها را تكيه‌گاه زمين، قرار داد و به سان ميخ، آنها را در زمين كوبيد. پس، زمين از جنب و جوش، باز ايستاد (/ در عين متحرّك بودن، آرام گرفت) تا ساكنان خويش را نلرزانَد، يا بار خود را در كام خويش، فرو ببَرَد، يا از جاى خويش، حركت نكند.

ب- جفت بودن گياهان و رُستنى‌ها

«همان كسى كه زمين را برايتان گهواره ساخت و براى شما در آن، راه‌ها ترسيم كرد و از آسمان، آبى فرود آورد. پس به وسيله آن، رُستنى‌هاى گونه‌گون و جفت جفت، بيرون آورديم».

«مگر در زمين ننگريسته‌اند كه چه قدر در آن، از هر گونه، جفت‌هاى زيبا رويانيده‌ايم؟!».

«و در آن، از هر گونه، جفتى زيبا رويانيديم».

«و در آن، از هر گونه، جفتِ دل‌انگيز رويانيديم».

«و زمين را خشكيده مى‌بينى؛ ولى چون آب بر آن فرود آوريم، به جنبش در مى‌آيد و رشد مى‌كند و از هر جفت دل‌انگيزى مى‌رويانَد».

ج- جفت بودن همه آفريده‌ها

قرآن‌

«و از هر چيزى، دو جفت آفريديم. شايد كه يادآور شويد».