چنين اعتراضى، امير المؤمنين عليه السلام در برابر آن ساكت مى‌ماند و نه هوش و خرد سياسى، آن را تجويز مى‌كرد. طُرفه اين كه امام على عليه السلام با همه اهتمامى كه در احتجاج براى تبيين حقّانيت و جايگاه اهل بيت عليهم السلام دارد و در طىّ آن به موارد و گونه‌هاى مختلفى از احاديثْ تمسّك مى‌كند، هيچ گاه كم‌ترين اشاره‌اى به آيات ادّعايى مدّعيان تحريف، نمى‌كند.

علماى شيعه، علم به سلامت قرآن را همچون علم به وجود شهرها دانسته‌اند كه براى دستيابى به چنين علمى نيازى نيست شهر را خود با چشم، مشاهده كنيم و تواتر خبر وجود آن، براى علم بدان، كافى است.[1] بدين رو، چنانچه خبرى واحد از تحريف و تغيير قرآن سخن گويد، با دليل تواتر، تعارض دارد و مردود است.[2]

4. دلالت محتواى قرآن بر پيراستگى آن از تحريف‌

مرحوم علامه طباطبايى رحمه الله معتقد است محتواى قرآن، خود بر پيراستگى‌اش از تحريف، گواهى مى‌دهد. به اعتقاد ايشان، «آيات تحدّى قرآن، اين كتاب آسمانى را داراى اوصافى دانسته و به همان‌ها تحدّى كرده‌اند و آن اوصاف، در مصحف كنونى موجودند».[3] البتّه سخن ايشان ناظر به اين است كه وجود مجموعه اوصاف مورد اشاره و هم‌افزايى آنها به صورت جمعى، خرد و وجدان را به چنان يقين و اطمينانى مى‌رساند، نه يكايك آن اوصاف.

خلاصه گفتار علامه طباطبايى چنين است: «مى‌دانيم كه كتاب نازل شده بر حضرت محمد صلى الله عليه و آله، به صراحت يا كنايت، براى خود، ويژگى‌هايى برشمرده و ديگران را با همان‌ها به تحدّى فراخوانده است و اين ويژگى‌ها در قرآن كنونى،

[1]. ر. ك: مجمع البيان: ج 1 ص 43.

[2]. المسائل السروية: ص 82؛ التبيان فى تفسير القرآن: ج 1 ص 3؛ مجمع البيان: ج 1 ص 43.

[3]. ر. ك: نزاهت قرآن از تحريف: ص 76.