11. تا حدّ ممكن، مى‌كوشيم تا واژگان پيچيده و دور از ذهن را شرح دهيم و براى اين كار، به كتاب‌هاى اصلى لغت و غريب الحديث (مانند: النهاية ى ابن اثير، الصحاح جوهرى، القاموس المحيط فيروزآبادى، المصباح المنير فيّومى، مفردات ألفاظ القرآن راغب) و ديگر منابع معتبر، تكيه مى‌كنيم. به هر روى، سعى داريم كه معناى مناسب را شكار كنيم- البته اگر چنين تعبيرى درست باشد- و از ميان معانى متعدّدى كه گاه براى يك واژه ذكر مى‌شود، معناى متناسب با سياق حديث را برگزينيم.

در شرح پاره‌اى عبارات و تركيبات پيچيده، از كتاب‌هايى كه متون حديثى را شرح كرده‌اند (مانند: مرآة العقول، الوافى، توضيحات مجلسى در بحار الأنوار، شرح نهج البلاغة ى ابن ابى الحديد، فتح البارى و جز اينها) نيز كمك مى‌گيريم.[1]

12. اعلام اشخاص و اعلام جغرافيايى، دو مورد ديگرى است كه به شرح آنها اهتمام داريم و از طريق كتب انساب و تَراجِم و منابع جغرافيايى و جغرافياى تاريخى (نظير معجم البلدان)[2] و همچنين نقشه‌هاى جديد- كه به سفارش ما، توسط متخصصان تهيه مى‌شوند-، به توضيح اين موارد مى‌پردازيم.

ب- تنظيم پاورقى‌ها

1. تنظيم منابع (مصادر) در پانوشت‌ها، بر پايه ميزان اعتبار منابع، صورت‌

[1]. در ويرايش فارسى و بازبينى ترجمه، به ضرورت، به گروه ديگرى از منابع نيز مراجعه شده است، از جمله براى شرح لغات، به: لسان العرب، معجم مقاييس اللغة، غريب الحديث هِرَوى و ابن قُتَيبه و بُستى و حَربى و سَرَقُسطى، الفائق، الطراز يحيى بن حمزه، تاج العروس، تاج المصادر بيهقى، منتهى الأرب و برخى كتاب‌هاى مرجع فارسى، و براى شرح عبارات و تركيبات پيچيده، به: المَجازات القرآنية، المَجازات النبوية، الطراز سيّد على خان مدنى و الديباج الوضىّ، گر چه غالباً ذكر منبع، امكان‌پذير نبوده است.

[2]. در ويرايش فارسى و بازبينى ترجمه، به ضرورت، به گروه ديگرى از منابع جغرافيايى و جغرافياى‌تاريخى نيز مراجعه شده است، از جمله: جغرافياى تاريخى سرزمين‌هاى خلافت شرقى، جغرافياى تاريخى كشورهاى اسلامى، كليات جغرافياى طبيعى و تاريخى ايران و فرهنگ اعلام جغرافيايى- تاريخى در حديث و سيره نبوى، گر چه غالباً ذكر منبع، امكان‌پذير نبوده است.