1/ 2- 55: غِنى‌ (ثروت)

108. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: قرآن، ثروتى است كه با وجود آن، فقرى نيست و بدون آن، توانگرى‌اى نيست.

1/ 2- 56: دوا (دارو)

109. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: قرآن، داروست.

ر. ك: ص 485 (فصل هفتم: درمان با قرآن).

1/ 3: و اين چند وصف‌

110. امام على عليه السلام‌- در باره نازل شدن قرآن كريم-: سپس كتاب را بر او [رسول خدا صلى الله عليه و آله‌] فرو فرستاد، و آن، نورى است كه چلچراغ‌هايش خاموش نمى‌شوند. چراغى است كه شعله‌اش، فروكش نمى‌كند. دريايى است كه به ژرفايش نمى‌توان رسيد. شاه‌راهى است كه پيمودنش [آدمى را] به گم‌راهى نمى‌كشانَد. شعاعى است كه پرتو آن، به تاريكى نمى‌گرايد. فرقانى (/ سنجه‌اى براى حق و باطل) است كه برهانش، خاموش [و باطل‌] نمى‌گردد. بناى روشنگرى است كه پايه‌هايش، فرو نمى‌ريزند. درمانى است كه بيم بازگشت بيمارى‌ها در آن نمى‌رود. قدرتى است كه هوادارانش شكست نمى‌خورند و حقّى است كه يارانش، تنها و بى ياور، گذاشته نمى‌شوند.

پس قرآن، معدن ايمان و كانون آن است، و چشمه‌هاى دانش و درياهاى آن، و بوستان‌هاى عدل و آبگيرهاى آن، و پايه‌هاى اسلام و بنيان آن، و درّه‌هاى حق و دشت‌هاى آن است. دريايى است كه هر چه از آن آب بردارند، آبش تمام نمى‌شود، و چشمه‌هايى است كه هر اندازه از آنها آب كشند، خشك نمى‌شوند. آبشخورهايى است‌