1/ 2- 47: شافعِ مُشَفَّع (ميانجىِ مقبول)

96. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: قرآن، ميانجى‌اى است كه ميانجيگرى‌اش، پذيرفته مى‌شود، و شكايت كننده‌اى است كه ادّعايش، تصديق مى‌شود. بنا بر اين، هر كه قرآن برايش ميانجيگرى كند، ميانجيگرى‌اش پذيرفته مى‌شود، و هر كه قرآن از او شكايت كند، ادّعايش تصديق مى‌گردد.

1/ 2- 48: شكايت كننده تصديق شونده‌

97. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر گاه فتنه‌ها همچون پاره‌هاى شب تار، شما را فرو پوشاند، به قرآن روى آوريد؛ زيرا قرآن، ميانجى‌اى است كه ميانجيگرى‌اش پذيرفته است و شكايت‌كننده‌اى است كه ادّعايش تأييد مى‌شود.

98. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: قرآن، ميانجى‌اى است كه ميانجيگرى‌اش پذيرفته مى‌شود، و شكايت كننده‌اى است كه ادّعايش تصديق مى‌شود. هر كه آن را فراپيشِ خود قرار دهد، او را به سوى بهشت مى‌كشانَد، و هر كه آن را پشت سرش قرار دهد، او را به سوى دوزخ، سوق مى‌دهد.

1/ 2- 49: مِنهاج واضح (راهِ نمايان)

99. امام على عليه السلام: [خداوند،] او (پيامبر صلى الله عليه و آله) را با نور تابان و برهان روشن و راهِ نمايان و كتاب راه‌نما فرستاد.