نمودن سه مرحله ياد خدا، وضو و نماز، باعث مى‌شود كه ديگر از سستى، اثرى نباشد و فرد، بتواند روز را با نشاط، آغاز كند.

جمع‌بندى‌

همان گونه كه در فرمول ارائه شده از شادكامى، يادآورى شد، نشاط، جزئى از شادى است. آنچه ما به عنوان منابع نشاط برشمرديم، عناوين استقصا شده از مجموع روايات درباره نشاط است؛ امّا نكته جالب توجّه، آن است كه تقريباً عناوينى كه ما به عنوان منابع نشاط آورديم، با منابع شادكامى، يكى است و كليت موضوع، داراى اشتراكات فراوانى است. اين قالب، مى‌تواند منطبق بر عناوين ارائه شده از آموزه‌هاى دين باشد. اگر چه در جزئيات تفاوت‌هايى وجود دارد كه به آنها اشاره مى‌شود:

روان‌شناسان مثبت‌گرا، در ابتدا، دو عامل را در به وجود آمدن شادكامى، مؤثّر مى‌دانند:

يك. خصوصيات زندگى، از قبيل ثروت، اشتغال و ازدواج؛

دو. عوامل ذهنى، نظير چگونگى تصوّرات ما از آن شرايط، مثلًا مقايسه با ديگران و انطباق.

از آن جا كه شادى، يكى از ابعاد اصلى تجربه انسان، از جمله خُلق مثبت، به شمار مى‌رود، روان‌شناسى مثبت، بر اين باور است كه خُلق مثبت را مى‌توان به واسطه انواعى از فعّاليت‌ها القا كرد و اين امكان وجود دارد كه با درمان يا داروها، شادى را افزايش داد.

شادى، از وقايع مثبتِ زندگى، بسيار تأثير مى‌پذيرد و اين موضوع، اساس روش‌هاى شادى‌درمانى را تشكيل مى‌دهد. چنين وقايع مثبتى را مى‌توان در شيوه تغيير يافته زندگى، بنا نهاد.[1]

[1]. روان‌شناسى شادى، ص 336.