اللّهمَّ إِنِّى أَسْئَلُك أَىّ عَمَلٍ كانَ أَحَبَّ إِلَيك وَ أَقْرَبَ لَدَيك أَنْ تَسْتَعْمِلَنِى فِيهِ أَبَداً ثُمَّ لَقِّنِى أَشْرَفَ الأعْمَالِ عِنْدَك وَ آتِنِى فِيهِ قُوَّةً وَ صِدْقاً وَ جِدّاً وَ عَزْماً مِنْك وَ نَشَاطاً.[1]

بار الها! از تو مى‌خواهم مرا در عملى هميشه به كار گيرى كه نزدت، محبوب‌تر و در پيشگاهت، مقرّب‌تر است. آن گاه، مرا در حالى كه بهترين اعمال را در نزد تو انجام داده‌ام، ملاقات كنى و به من، نيرو و راستى و جدّيت و اراده و نشاط، عطا فرمايى.

2. عفو پروردگار

يكى از مواردى كه به صورت پايه‌اى و ريشه‌اى در به وجود آمدن نشاط، دخيل است. مسئله بخشش از جانب پروردگار است. همان‌گونه كه گناهان مى‌توانند انسان را به سمت خمودى و كسالت، سوق دهند، پذيرش انسان در درگاه الهى، باعث نشاط انسان مى‌شود. مناجات پيامبر اكرم (ص) به اين مطلب، اشاره دارد:

إلهى! إلهى! إلهى! أسئلك راغباً و اقصدك سائلًا واقفاً بين يديك متضرّعاً إليك أن اقنطتنى ذنوبى نشطنى عفوك.[2]

بار الهاا! بار الها! بار الها! تو را با شوق مى‌خواهم و در پيشگاهت، در حال پريشانى، همچون گدايى، تو را مى‌طلبم. اگر گناهانم مرا نااميد كند، عفو تو، مرا بانشاط مى‌گردانَد.

3. ياد خدا، وضو، نماز

براى دستيابى به نشاط، سه مؤلّفه به هم پيوسته وجود دارد كه در صورت‌

[1]. بحار الأنوار، ج 94، ص 238، ح 9.

[2]. مصباح المتهجّد، ص 320.