النُّشْرَةُ فِى عَشَرَةِ أَشْياءَ .... وَ الْجِمَاعِ.[1]

نشاط، در ده چيز است: .... عمل زناشويى.

طبيعتاً فعّاليت جنسى، آن گاه موجب نشاط مى‌شود كه در مسير طبيعى خود، شكل گيرد؛ وگر نه پيامدهاى منفى آن، دوباره انسان را به سستى و خمودگى خواهد كشانْد.

4. لذّت بويايى‌

يكى از عواملى كه در نشاطآفرينى دخيل است، لذّتى است كه انسان، از طريق حسّ بويايى به دست مى‌آورد؛ چرا كه بوى خوش، مشام جان را مى‌پرورانَد. امام على (ع) مى‌فرمايد:

الطِّيبُ نُشْرَة.[2]

رايحه خوش، [موجب‌] نشاط است.

5. لذّت تماس با آب‌

در بسيارى از مواقع، بدن به واسطه تماس جسمى بدن با آب، حالتى خوشايند خواهد يافت كه موجب نشاط در فرد مى‌گردد. در ادامه حديث امام صادق (ع)، تن به آب زدن و شنا كردن، مورد توجّه قرار گرفته است:

النُّشْرَةُ فِى عَشَرَةِ أَشْياءَ .... وَ الارْتِمَاسِ فِى الْماءِ.[3]

نشاط، در ده چيز است: .... و فرو رفتن در آب.

[1]. همان‌جا.

[2]. نهج البلاغة، حكمت 400.

[3]. المحاسن، ص 14، ح 40.