بود و آن كس كه اين اصل را در عمل رعايت مى‌كند، محبوب‌تر و مجذوب‌تر است؛ امّا اگر حرمت نفس انسانى ناديده گرفته شود و عزّت نفس يكى از طرفين توسط ديگرى پايمال شود، ترديدى در زوال آن رابطه نبايد داشت و هرگز نمى‌توان به استمرار آن اميدوار بود. هر رفتارى كه در آن، اين اصل رعايت شده باشد، علاقه طرف مقابل را تشديد خواهد كرد و هر رفتارى كه اين اصل در آن رعايت نشده باشد، مورد پسند واقع نمى‌شود و نتيجه‌اى جز انزجار و تنفّر نسبت به انجام دهنده آن به دنبال نخواهد داشت.

تأثير شگرف احترام نسبت به همنوعان در ايجاد الفت و صميميت باعث شده است تا اغلب توصيه‌هاى معصومان (عليهم السلام)- كه در بيان آداب برقرارى رابطه با همنوعان وارد شده- به منظور رعايت اين اصل باشد. البته رعايت احترام همنوع، گاهى در رفتارها و آدابى به ظاهر كوچك و پيش پا افتاده نمايان مى‌شود. يكى از مصاديق احترام به ديگران گوش كردن به سخن كسى است كه با تو سخن مى‌گويد. اين رفتار، محبّت شنونده را در دل گوينده سخن، بيشتر مى‌كند و در مقابل، بى‌توجّهى به سخن متكلّم- كه در حقيقت بى‌احترامى به شخصيت اوست-، ميوه تنفّر و انزجار در دل گوينده مى‌كارد. از اين رو مى‌بينيم كه حتّى كودكان نيز به اين مسئله حساس‌اند و بى‌توجّهى به سخنانشان را بر نمى‌تابند. پيامبر اكرم (ص) مى‌فرمايد:

مِنَ المُروءَةِ أَن يُنصِتَ الأَخُ لِأَخيهِ إِذا حَدَّثَهُ.[1]

[1]. ميزان الحكمة: ج 4 ص 2880؛ تاريخ بغداد: ج 6 ص 291 ح 3440 ..