به راستى اگر افراد جامعه خود را برادران و خواهران و يا فرزندان خود به شمار آوريم، هرگز از كنار كارهايى كه مى‌توانيم به سادگى براى آنها انجام دهيم و يا خطراتى كه در پيش روى آنها قرار دارد و ما به راحتى مى‌توانيم آن خطر را از سر راه آنها برداريم، بى‌تفاوت نمى‌گذريم و آنها را با آن مشكلات و خطرات به حال خود رها نمى‌كنيم! فرض كنيد در وسط راهى، پاره‌سنگى افتاده است كه هر لحظه ممكن است انسانى سواره با آن برخورد كند و سرنگون شود و به دنبال آن سرنگونى، آسيب ببيند و يا حتّى جان خود را از دست دهد. آيا بى‌ترديد با مشاهده اين تخته‌سنگ، نسبت به برداشتن آن از مسير مردم اقدام مى‌كنيم يا از كنار آن بى‌تفاوت مى‌گذريم؟ آيا اگر آن تخته سنگ را بر سر راه فرزند خود ببينيم نيز از كنارش بى‌تفاوت خواهيم گذشت؟

در فرهنگ دينى به ما آموخته شده است كه افراد جامعه، برادران و خواهران ما هستند و براى برداشتن موانع و ارائه خدمات به مؤمنان، پاداش بى‌حساب قرار داده شده است. بنا بر اين، انسان مسلمان از اين فرصتِ پيش‌آمده و يا فرصت‌هاى مشابه آن، نهايت استفاده را مى‌بَرَد و در نفع‌رسانى به همنوعان خود ترديد نمى‌كند و از مودّت و مهربانى با همنوعان ابايى ندارد.

8. انصاف‌

يكى از مهم‌ترين ويژگى‌ها و سجاياى اخلاقىِ جاذبه‌آفرين، انصاف است. انصاف از جمله ويژگى‌هاى اخلاقى‌اى است كه همگان نه تنها بر اهميت و ضرورت آن در روابط بين فردى معترف‌اند، بلكه خواستار آن اند كه در جامعه با آنها بر اساس انصاف رفتار شود.