در اين فضا مى‌توان اين آيه را نماد توجه و عنايت قرآن كريم به اجتماع و روابط اجتماعى دانست. دستور اين آيه به ايجاد رابطه، در كنار شكيب ورزيدن و صبر فردى و همگانى و نيز تقوا، بسيار صريح است و جالب توجه آنكه اثر اين اعمال را نيز بيان فرموده است؛ اثرى كه فلاح و كاميابى نام دارد و مقصود و آرزوى همه انسان‌هايى است كه در پى سعادت و خوشبختى جاويد هستند؛ اثرى كه به‌تنهايى كافى است اهميت ارتباط اجتماعى و نگاه ژرف اسلام را به آن نشان دهد، هرچند آثار مهم ديگرى نيز دارد كه در بخش بعد به آن اشاره مى‌كنيم.

آثار روابط اجتماعى‌

مديريت درست و مفيد روابط اجتماعى در همه شكل‌هاى آن، از حقوقى و سياسى و اقتصادى گرفته تا اخلاقى و فرهنگى، به زندگى اجتماعى بهتر و پرسودتر يارى مى‌رساند. اين روابط اگر با رعايت قوانين و هنجارهاى دينى و انسانى همراه شود، سعادت نهايى و جاويد بشر را فراهم مى‌آورد. ارتباطهاى آموزشى، فرهنگى و حتى اقتصادى و سياسى نيز گونه‌اى از روابط اجتماعى به شمار مى‌آيد كه حتى اگر از آن‌ها نباشد، به‌شدت تحت تأثير آن‌هاست. ازاين‌رو هرگونه سرمايه‌گذارى براساس سالم‌سازى روابط اجتماعى و ترويج صداقت و محبت و صميميت و صفا و يكرنگى در جامعه، بر همه عرصه‌هاى فعاليت اجتماعى، تأثير مستقيم دارد و از هزينه كردن‌هاى بدون سود و زيان‌هاى بدون جبران جلوگيرى مى‌كند. افزون بر اين، روابط اجتماعى ناسالم و نادرست، آثار مخرب و زيانبارى بر پيكره اجتماع و روابط اقتصادى و سياسى درون جامعه وارد مى‌آورد و به ارتباطهاى آن جامعه با اجتماعات‌