خواسته‌هاى زن نيست و يا زن به مقدار نياز بسنده نمى‌كند. در اين دو حالت، اگر زن بر نيازها يا خواسته‌هاى خود پا ننهد، بلكه براى تأمين آن‌ها به شوهرش فشار بياورد، افزون بر به خشم آوردن خداوند متعال، زمينه ناراحتى شوهر از خود را فراهم مى‌آورد.[1] در اين وضعيت، مرد گاه بر اثر سرزنش‌هاى زن، به دزدى و اختلاس و درآمدهاى نامشروع روى مى‌آورد و گاه به گريز از خانه و حتى اعتياد كشيده مى‌شود، يا در فرضى دردناك، به جدايى مى‌انديشد. در همه فرض‌ها، آرامش روحى شوهر كاهش مى‌يابد و نگاه افسرده، يا عصبى او، در روابط خانوادگى بازتاب مى‌يابد.

4. تنوع‌طلبى و خيانت‌

زن نيز ممكن است مانند شوهر به بيمارى روحى تنوع‌طلبى جنسى مبتلا شود و چون محدوديت او بيشتر است، ممكن است به طور مستقيم او را به سوى طلاق و در فرض‌هاى نادرتر، به خيانت بكشاند. قرآن كريم اين‌گونه زنان را با تعبير «ذات اخدان» (داراى دوستان پنهانى)[2]، و كارشان را با تعبير «فحشاء» (زشتكارى)[3] در چند آيه نكوهيده و نقطه مقابل آن، يعنى زنان باايمان و وفادار به همسرانشان را با واژه «محصنات» (پاكدامن و عفيف)[4] ستوده است و نچرخيدن گرداگرد اين كار زشت و بيراهه را از مفاد بيعت زنان مسلمان شمرده است.[5] گفتنى‌

[1]. ر. ك: كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 16، ح 4968.

[2]. نساء: 25.

[3]. اسرا: 32. نيز، ر. ك: نساء: 15- 19.

[4]. ر. ك: مائده: 5؛ نور: 4 و 23.

[5]. ر. ك: ممتحنه: 12.