دعواها فيصله مى‌دهد؛ گويايى است كه به وسيله آن [به پرسش‌ها] پاسخ داده مى‌شود؛ واسطه‌اى است كه با آن مشكل برطرف مى‌شود؛ توصيفگرى است كه با آن اشيا شناخته مى‌شود؛ فرماندهى است كه به نيكى فرمان مى‌دهد؛ اندرزگويى است كه از زشتى بازمى‌دارد. تسليت‌دهنده‌اى است كه غم‌ها با آن تسكين مى‌يابد؛ حاضرى است كه به وسيله آن كينه‌ها برطرف مى‌شود؛ و دلربايى است كه گوش‌ها به وسيله آن لذّت مى‌برد.

كاربرد نيكوى زبان‌

قرآن كريم افزون بر ذكر نعمت بزرگ زبان، چگونگى كاربرد آن را با بيانى جامع و كوتاه نشان داده است: (وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً)[1] «به مردم [يا درباره مردم‌] خوب بگوييد». شارحان و مفسران و نيز روايات متعدد، «سخن زيبا» را در اين آيه تفسير كرده‌اند.[2] برخى آن را مثالى براى رهنمود به معاشرت و هم‌صحبتى نيكو و زيبا تفسير كرده‌اند.[3] برخى آن را به اين معنا گرفته‌اند كه بايد بهترين چيزى را كه دوست داريم مردم به ما بگويند، به آن‌ها [يا درباره آن‌ها] بگوييم.[4] تفاسير و روايات ديگرى نيز دراين‌باره هست؛ اما اگر تنها همين جمله را در روابط اجتماعى، سرلوحه رفتار خود قرار دهيم، چه گلستانى پديد مى‌آيد! اگر هر كس در پى گفتن سخن نيكو به ديگران باشد و بنا به روايت تفسيرى ناظر به آيه،

[1]. بقره: 83.

[2]. ملاذ الاخيار، ج 6، ص 309.

[3]. الصافى، ج 1، ص 152.

[4]. الكافى، ج 2، ص 165.