حقّ همنشين تو آن است كه: با او نرمخو و مهربان باشى، در هنگام گفتگو با او به‌انصاف رفتار كنى، جز با اجازه او از جاى خود بلند نشوى، اگر در كنار تو نشست بتواند بدون اجازه تو برخيزد و برود، لغزش‌هايش را فراموش كنى، خوبى‌هايش را به ياد داشته باشى و جز خير و خوبى به او نگويى.

بريدن ارتباط همنشينى!

قرآن كريم، با وجود تأكيد بر ايجاد، گسترش و تعميق روابط اجتماعى، اجازه همنشينى با كسانى كه آيات الهى را مورد انكار و ريشخند قرار مى‌دهند و با آن‌ها عناد مى‌ورزند، نداده است. قرآن اين فرمان را به‌صراحت و با استوارى تمام در دو آيه 68 سوره انعام و 140 سوره نساء بيان كرده است. در آيه نخست فرموده است: وَ إِذا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آياتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَ إِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرى‌ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ‌ «و چون كسانى را ديدى كه در آيات و نشانه‌هاى ما به هرزه‌گويى مى‌پردازند، از آن‌ها روى برتاب تا در سخنى ديگر وارد شوند و اگر شيطان از يادت برد، پس از يادآورى، با گروه ستمكاران منشين». در آيه دوم، آيه شريفه 140 سوره نساء با اشاره به آيه سوره انعام مى‌فرمايد: (وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِها وَ يُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جامِعُ الْمُنافِقِينَ وَ الْكافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعاً) «و همانا او بر شما در اين كتاب نازل كرده است‌[1] كه چون شنيديد آيات خداوند را مورد انكار و تمسخر قرار مى‌دهند، با آنان منشينيد تا در

[1]. مقصود، آيه قبلى، يعنى آيه 68 سوره انعام است.