پيش‌گفتار

پيوندها، آوندهايى نازك براى تغذيه درخت تناور جامعه‌اند. اجتماع انسانى براى ادامه حيات خويش، به دوستى‌ها و رابطه‌ها، نيازمند است و سرسبزى و نشاط جامعه در گرو حفظ اين رابطه‌ها و سالم‌سازى و بهبود و رشد هميشگى آن‌هاست. پيوند انسان‌ها، عرصه وسيعى از رفتارهاى جمعى و كردارهاى دوسويه و چندسويه را از پيوستگى دو همسر تا همبستگى دو ملت دربر مى‌گيرد. در اين گستره پر پهنه، آنچه مى‌تواند ياريگر ما در برقرارى ارتباط سالم و استوار باشد، تكيه كردن به داشته‌هاى مشترك انسانى است. اگر پيوندى انسانى بر اساس داشته‌ها و سرمايه‌هاى مورد اتفاق هر دو سوى پيوند شكل گيرد، سلامت، مانايى و پايدارى ارتباط را به ارمغان مى‌آورد و بوستان روابط انسانى را غرق گل‌هاى خوشبوى محبت مى‌كند. اين داشته‌ها و سرمايه‌هاى مشترك، ريشه در سرشت پاك انسان دارند و بر پايه خرد فردى و جمعى بنا نهاده شده و از سوى اديان الهى تأييد و تقويت مى‌شوند. آدميان در ارتباط با هم و هنگام همنشينى و هم‌سخنى، به مداراى خردمندانه، همراهى و نرمى، بردبارى و عفو و گذشت و خيرخواهى و راهنمايى يكديگر نياز مبرم دارند. انسان‌ها از طريق هميارى اجتماعى، يارى رساندن به يكديگر