كوتاهى در رسيدگى به قواى جسمانى را مرود مى‌شمرد[1] و با توصيه به كم‌خورى، فوايد مادى و معنوى آن را بيان مى‌كند.[2]

در بخش دوم، به تنظيم رفتار اخلاقى با خود در زمينه شخصيت انسانى توجه مى‌شود. اينكه كرامت نفس چگونه حفظ مى‌شود، چگونه بايد اعتمادبه‌نفس را به دست آورد يا تقويت كرد، و موضوعاتى مانند آن، به اين حوزه مربوط مى‌شود.

بخش سوم، به تنظيم رفتار اخلاقى با خود در ارتباط با اهداف نهايى آفرينش، يعنى امور معنوى، باطنى و درونى و آنچه موجب نورانيت دل و صفاى باطن مى‌شود و سعادت و رستگارى آخرت را تأمين مى‌كند، خواهد پرداخت.

همان‌گونه كه مشاهده مى‌شود، اگرچه در اين اثر بنابر اين است كه تعاليم اسلام در سه حوزه ارتباطى انسان با خود تبيين و بررسى شود، آشكار است كه بهره‌مندى از آموزه‌هاى اسلام در دو حوزه نخست كه مربوط به حوزه «جسم» انسان و «زندگى دنيوى» اوست، صرفاً مختص مسلمانان نيست و هر انسان، اگرچه به تعاليم اسلام معتقد نباشد، مى‌تواند از اين آموزه‌ها در تأمين سعادت دنيوى خويش بهره ببرد. اما مباحث مربوط به حوزه سوم كه درباره رفتار اخلاقى با خود در امور باطنى و معنوى است، صرفاً براى متدينان و معتقدان به خدا، معاد و جهان آخرت قابل استفاده خواهد بود. شكل ذيل، ابعاد قابل استفاده از متون اسلامى در حوزه رفتار اخلاقى با خود را نشان مى‌دهد:

...

[1]. ر. ك: حديث تندرستى: ص 79- 84.

[2]. ر. ك: دانش‌نامه احاديث پزشكى: ج 2 ص 11.