لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ.[1]

هر كس- از مرد يا زن- كار شايسته كند و مؤمن باشد، قطعاً او را با زندگى پاكيزه‌اى، حياتِ [حقيقى‌] بخشيم، و مسلماً به آنان بهتر از آنچه انجام مى‌دادند پاداش خواهيم داد.

تصريح به اين معنا، نشانه اين است كه خداوند از حب ذات و خواسته‌هاى انسان آگاه است و برنامه دستيابى به خواسته‌اش را نيز ايمان و عمل صالح دانسته است. رابطه مواجهه احساسى انسان با خود با رفتارهاى اخلاقى پسنديده در شكل ذيل نمايش داده شده است:

...

[1] نحل: 97.