پرتوى از قرآن طالقانى كه انديشه اجتماعى بر آنها غلبه دارد، يا حقائق التأويل شريف رضى، التفسير البنائى محمود بستانى، آيات موزونْ افتاده مهدى اخوان و حدائق الروح و الريحان محمّد امين ارَمى كه بر محور ادبيات و بلاغت نوشته شده‌اند، يا تفسير محمد بن بحر اصفهانى كه تفسيرى كلامى- معتزلى است.

پنج. سبك‌هاى تفسيرى‌

مقصود از سبك‌هاى تفسيرى، شيوه‌هاى گوناگون مفسّران در تبيين آيات قرآن است.

دو عامل، نقش عمده‌اى در تعيين سبك بيان مفسّر دارد:

الف- نياز و خواست مخاطب: نوشتن تفسير براى نوجوان، جوان، سال‌خورده و ساير اقشار جامعه، ايجاب مى‌كند كه مفسّر، ظرفيت‌هاى فكرى و روحى آنان را در انتخاب سبك بيان و نگارش رعايت نمايد.

ب- توان، ذوق و سليقه: ذوق و سليقه ذاتى، و توان و تخصّص ادبى و هنرى مفسّر نيز نقشى بنيادين در انتخاب شيوه بيان او دارد.

بدين سان، نياز و خواست مخاطب، در كنار ذوق و سليقه و توانِ مفسّر، زمينه ساز شكل‌گيرى تفاسير منظوم، منثور، مَزجى، مفصّل، مختصر، ترتيبى، موضوعى و... مى‌گردد.

به عنوان نمونه مى‌توان به منشور جاويد و تسنيم اشاره كرد كه تفاسيرى موضوعى اند، يا تفسير نمونه كه براى جوانان و عموم، نوشته شده، يا تقريب القرآن إلى الأذهان كه تفسيرى آموزشى است، يا تفسير راهنما و فرهنگ قرآن كه به سبك دانش‌نامه‌اى و فرهنگ‌نامه‌اى نگارش يافته‌اند.