بنا بر اين، روايات تفسيرى، نه تنها بيانگر روش اهل بيت عليهم السلام در تفسير قرآن اند، بلكه آموزنده روش صحيح تفسير اين كتاب آسمانى نيز هستند. بر پايه اين روش، تفسير همه آيات قرآن براى همه كس با يك شيوه، صحيح نيست، و مفسّر جامع، كسى است كه به تناسب هر آيه، از انواع منابع معرفتى استفاده نمايد.

2. تفسير آيات متشابه‌

پيش از اين، روشن شد كه براى تفسير آيات متشابه، پذيرفتن مرجعيت علمى اهل بيت عليهم السلام ضرورى است.[1] بر پايه روايتى، امام على عليه السلام تفسير آيات متشابه بدون مراجعه به اهل بيت عليهم السلام را خطرناك توصيف كرده است:

إنَّما هَلَكَ النّاسُ فِى المُتَشابِهِ لِأَنَّهُم لَم يَقِفوا عَلى‌ مَعناهُ و لَم يَعرِفوا حَقيقَتَهُ، فَوَضَعوا لَهُ تَأويلاتٍ مِن عِندِ أنفُسِهِم بِآرائِهِم وَ استَغنَوا بِذلِكَ عَن مَسأَلَةِ الأَوصِياءِ ونَبَذُوا قَولَ رَسولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله وَراءَ ظُهُورِهِم.[2]

مردم در [آيات‌] متشابه، به هلاكت افتادند؛ چون بر معناى آن [آيات‌]، واقف نگشتند و حقيقت آن را نشناختند. از اين رو، با آراى شخصى خود، آن را تأويل كردند و بدين سان، خود را از رجوع به اوصيا و پرسيدن از آنها بى‌نياز دانستند و سخن پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را پشت سرشان انداختند.

3. تشخيص آيات منسوخ‌

يكى از مهم‌ترين و مطمئن‌ترين راه‌هاى شناخت آيات منسوخ،

[1]. ر. ك: ص 67( فصل سوم/ فهم حقيقت قرآن توسّط راسخان در علم).

[2]. بحار الأنوار: ج 93 ص 12.